هم‌دستی مشرکین برای قتل پیغمبر(ص)

62. جلال الدین المحلی الشافعی متوفای 864 در جزء اول تفسیر «جلالین» صفحه 207 ذیل آیه شریفه: «فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ» [73] می‌نویسد: انّا کَفَیناکَ الْمُستَهزِئینَ بِکَ کَلاًّ مِنْهُمْ بِآفَةٍ وَ هُم: الوَلیدِ بن المغیرة. وَ العاصِ ابْنِ وائِل. وَ عَدّیِ بنِ قَیْسَ وَ الاَسْوَدِ بنِ المُطِّلْب. وَ اَلاسْوَدَ بنِ عَبْدَ یَغُوثُ.

خلاصه ترجمه: ما کفایت کردیم ترا «ای پیغمبر» از استهزاء «مسخره» کنندگان (سپس جلال الدین می‌گوید): هر کدام از آن‌ها را به سبب یک آسیبی هلاک نمود و آن‌ها پنج نفر بودند (همان‌طوری که در بالا نامبرده شدند)

بابویهی: آقای نصرت‌آبادی و آقای نوبختی این یکی از خطرهای بزرگی بوده که در اوائل بعثت پیغمبر(ص) رخ داده و چنان‌چه این واقعه پیش‌بینی نمی‌شد و خداوند شر این استهزاء کنندگان را دفع نمی‌نمود این گروه آن حضرت را می‌کشتند و دین اسلام را ریشه‌کن می‌کردند.

[73]. الحجر: 94 و 95.