38. و نیز درباره شرح این صفت «ثم القرآن و ما یوجد فیه» چنین میگویند:
ثم القرآن و ما یوجد فیه من مغازی النبی صل الله علیه و آله مما نزل من القرآن و فضائله و ما یحدث الناس مما قام به رسول الله من مناقبه التی لاتحصی.
یعنی (یکی دیگر از فضائل آن حضرت آنست که در قرآن کریم و احادیث پیغمبر صل الله علیه و آله مناقب بیشماری درباره حضرت گفته شده: چه فضائلی که در جنگها پیغمبر(ص) به وقوع پیوسته و آیاتی از قرآن کریم در این زمینه نازل گردیده، و چه فضائلی که مسلمین از پیغمبر روایت کردهاند.
بابویهی: آقای نصرتآبادی شما ببینید که من در این مباحث مختصر خود چقدر از آیات قرآنی و احادیث نبوی که در فضائل علی بن ابیطالب(ع) بوده از کتابهای سنّیها برایتان نقل کردم، که اگر بخواهم آنها را جمع آوری کنم صفحات بسیاری را پُر خواهد کرد، با آنکه اینها در مقابل مجموع فضائل و مناقبی که کتب اهل تسنّن نقل نمودهاند کالملح فی الطعام، و عشری از معاشر آنها به حساب نمیآید.
و با این وصف وقتی من به کتابهای روایی و تاریخی و تفسیری این فرقه «سنّیها» مراجعه میکنم میبینم بسیاری از آیات و روایات فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام را نادیده گرفتهاند و مسکوتٌ عنه گذاشتهاند، که اگر یک چنین خیانتی را مرتکب نمیشدند، و حق را آن طوری که بوده میگفتند و مینوشتند، فضیلت و منقبت آن حضرت از حدّ احصاء و شمارش خارج میشد، و صدق گفتار ابن دأب که در اینجا گفته است: مناقبه التی لاتحصی واضح و هویدا میگردید.
لیکن دأب و روش این خلق منکوس معکوس از پیش چنین بوده که آیات و بینات الهیّه را تکذیب کند و آنها را کتمان و از آنها اعراض نماید.
«فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِآیاتِ اللهِ وَصَدَفَ عَنْهَا سَنَجْزِی الَّذِینَ یصْدِفُونَ عَنْ آیاتِ الله سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا یصْدِفُونَ» الانعام: 157.
«وَسَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنقَلَب ینقَلِبُونَ» الشعراء: 227.
شیخ محمد نصرتآبادی: آقای بابویهی من این گفتار جنابعالی را جدّاً تصدیق میکنم، زیرا نظرم هست که در مباحث گذشته یک چنین حق کشی و کتمان گری را از کامل ابن اثیر و از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید نقل نمودید، و من هم چون مراجعه به آن کتب کردم مطلب را از نزدیک مشاهده نمودم. و الی الله المشتکی.