نهی کردن امام علیه السلام از مُثله نمودن ابن ملجم

20. و نیز درباره این صفت‌ «ترک المُثلة» چنین می‌گویند: «قال لابنه الحسن عليه السلام: يا بنّي اقتل قاتلي، و ايّاك و المثلة، فانّ رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم كرهها ولو بالكلب العقور.

یعنی (یکی دیگر از صفات امیرالمؤمنین علیه السلام) مُثله نکردن مرده است [389] (سپس) فرمود به فرزندش امام حسن علیه السلام: ای پسر من بُکش کشنده مرا و از مُثله کردن او خودداری کن، زیرا پیغمبر صلی الله علیه و آله خوش نداشت مُثله نمودن را هر چند درباره سگ گزنده باشد.

تأیید می‌کند گفتار فوق را این جملات دیگر از کلام آن حضرت(ع) که به دو فرزند گرامی خود امام حسن و امام حسین علیهما سلام وصیت می‌نمایند هنگامی که ابن ملجم مرادی «لع» او را ضربت زده بود ـ و من وصية له عليه السلام للحسن و الحسين عليهما السلام لما ضربه ابن ملجم لعنه الله ـ : اوصيكما بتقوى الله ....................

ثم قال: يا بني عبد المطلب لا الفينكم تخوضون دماء المسلمين خوضا تقولون قتل امير المؤمنين، قتل امیر المؤمنین الا لا تقتلن بي الا قاتلي انظروا اذا انا مت من ضربته هذه فاضربوه ضربة بضربة، و لا يمثل بالرجل فاني سمعت رسول الله صلى الله عليه و آله يقول: اياكم و المثلة ولو بالكلب العقور. [390]

امام علیه السلام در این گفتار خود به دو فرزند ارجمندش وصیت‌ها می‌نماید، از جمله آن‌که ایشان را توصیه به تقوی می‌کند، پس از آن به عموم بنی هاشم سفارش می‌فرماید که مبادا دست در خون مردم ببرید و این و آن را بکُشید به بهانه این‌که بگویید: امیرالمؤمنین کشته شد امیرالمؤمنین کشته شد، سپس به آنان امر می‌فرماید که هرگاه دیدید من در اثر ضربت ابن ملجم کشته شدم به عوض آن ضربتش یک ضربتی به او بزنید، و او را مُثله نکنید، که من از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم می‌فرمود: از مُثله نمودن دوری کرده بترسید هر چند درباره سگ گزنده باشد.

[389].مُثله عبارتست از آن‌که پیش یا پس از کشته شدن مقتولی چشم و گوش و بینی و لب و دست و پا و سایر اعضایش را ببُرند.

[390].نهج البلاغه کتاب 47.