امتیاز هر انسانی به صفات اوست

بابویهی: روز شنبه 15 محرم برابر با 30 مهر سال جاری بود که باز مجلس بحث تشکیل شده و آقایان وارد شدند و پس از اداء مراسم نخست این‌جانب بابویهی رو به آقای نصرت‌آبادی کرده گفتم آقای نصرت‌آبادی جناب‌عالی روز گذشته از من پرسیدید که برای چیست آن همه احادیث و روایات در فضیلت علی بن ابیطالب(ع) وارد شده به طوری که مخالفینش را منافق نامیده‌اند با آن‌که آن حضرت مقام رسالت و نبوت نداشته؟ و من هم در پاسخ شما این مقدمه فوق را ترتیب دادم تا نتیجتاً اشکال شما را حل کنم، اکنون برای دریافت جواب به گفتارم توجه نمایید:

تمام مقامات و رتبه‌های معنوی پیامبران و اوصیاء ایشان به واسطه آن صفت‌های ممتاز و برگزیده‌ای بوده است که آن وجودهای مقدس دارا بودند و همان صفات عالیه آنان باعث شده که خداوند متعال ایشان را از میان خلق برگزیده است، و اگر غیر از این می‌بود (یعنی اگر انبیاء با دیگر مردم در اخلاقیات و اوصاف مساوی بودند) انتخاب آنان گزاف و غیر حکیمانه بود و آیه شریفه «وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُق عَظِیم» القلم: 4. اشاره به همان اوصاف حمیده پیغمبر(ص) است که خداوند آن را با عظمت یاد کرده است.

بابویهی: آقای نصرت‌آبادی و آقای نوبختی علی بن ابیطالب(ع) که آن همه احادیث و روایات در فضیلت و منقبت او وارد شده (به طوری که نمونه‌ای از آن‌ها را روز گذشته برایتان نقل کردم) همه آن‌ها به جهت آنست که این وجود شریف صفاتی را دارا بوده که پس از پیغمبر(ص) اَحَدی این فیض عُظما نصیب او نشده بلکه هیچ کس عشری از اعشار آن را واجد نبوده است.

آقای نصرت‌آبادی و آقای نوبختی برای تأیید این گفتار بالا (به اضافه آیات شریفه و به اضافه احادیثی که در مدح و منقبت امیرالمؤمنین وارد شده) یک موضوع تاریخی را درباره اوصاف امیرالمؤمنین(ع) به عرضتان می‌رسانم تا به مطلب روشن شوید: