گواهی قرآن به ولایت علی بن ابیطالب(ع)

«إِنَّمَا وَلِیكُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ» المائده: 55.

جز این نیست که ولیّ شما خداست و رسولش و آنان که ایمان آوردند کسانی که برپا می‌دارند نماز را و می‌دهند زکوت را هنگامی که در رکوعند.

بابویهی: آقای نصرت‌آبادی و آقای نوبختی به دنبال آیه شریفه «انذار» ـ که ابلاغ رسالت پیغمبر(ص) را با اعلام خلافت و وصایت علی بن ابیطالب(ع) در یک مکان و یک زمان به مردم اخطار می‌نماید ـ من آیات دیگری که نیز امامت و ولایت آن حضرت را اثبات می‌کنند یکی پس از دیگری برایتان بیان می‌کنم تا بدانید که مذهب تشیّع مذهبی نیست که مردم آن را از پیش خود جعل کرده باشند، بلکه از همان روزی که دین اسلام پایه‌گذای شده، شارع مقدس بنیان این مذهب را به جای گُذارده است.

نه مانند مذاهب مستحدثه اهل تسنن که منشأ پیدایش آن‌ها همان اختلاف فرقه‌های مسلمین شده و نَشو و نمای آن‌ها به دست جاه طلبان و سودجویان و جبارین عصر خود بوده است.

اینک می‌پردازیم به بیان احادیثی در رابطه با آیه شریفه ولایت که محدّثین اهل تسنن نقل کرده‌اند و همه آن‌ها متفقاً نشان می‌دهند که آیه نامبرده درباره علی بن ابیطالب(ع) نازل شده است.