چون کتابت صورت نگرفت پس بایستی جمیع امت در ضلالت افتاده و پیغمبر تارک وظیفه باشد

شیخ محمد نصرت‌آبادی: آقای بابویهی اشکالی در این‌جا برای من رخ داده به طوری‌که ناراحتی شدیدی گریبان‌گیر من شده، از شما استدعا دارم مرا از این نگرانی درآرید و به من جواب دهید: اگر این کتابت پیغمبر(ص) جلوگیر ضلالت بوده و عُمر هم که نگذاشت این عمل انجام گیرد، پس بایستی اولاً امّت گرفتار ضلالت شده باشند و ثانیاً پیغمبر هم وظیفه تبلیغی خود را در این‌جا انجام نداده باشند، زیرا در برابر این فساد عالم‌گیر (ضلالت امت) ساکت شدند و عکس‌العملی از خود نشان ندادند که گویا راضی شدند به این‌که امت گمراه شوند، و اگر آن حضرت در مقابل این رفتار عمر مقاومت می‌کردند و منظور خویش را می‌نوشتند، هیچ یک از محذورات نامبرده پیش نمی‌آمد.

بابویهی: آقای نصرت‌آبادی (حَفِظْتَ شَیْئاً وَ غابَتْ عَنْکَ اَشیاءٌ) بدانید این موضوعی را که پیغمبر(ص) از نوشتن آن خودداری کردند، در تمام مدت بیست و سه ساله بعثت کراراً و مراراً، آن را به مردم ابلاغ می‌نمودند و زباناً در مجامع و مجالس و محافل آن را به مسلمین هشدار می‌دادند (چنان که پنج حدیث از آن‌ها را ذیل شماره (7-8-9-10-11) بیان نمودم و در بحث‌های آینده انشاء الله تعالی برخی دیگر از آن‌ها را به عرضتان می‌رسانم)

اما موضوع ضلالت امّت: اولاً بدانید مقصود پیغمبر(ص) از ضلالت امت گمراهی جمیع آنان نبوده زیرا اگر این گونه گمراهی در دین رخنه می‌کرد و همه فرد فرد مسلمین در ضلالت می‌افتادند، به کلی دین اسلام از میان برچیده می‌شد و نابود می‌گردید، و با این فرض احدی یافت نمی‌شد که حقیقتاً عامل به قرآن باشد و هنگامی که کتاب کریم فاقد عامل گردید، در نتیجه آن هم به تدریج مندرس گشته و از بین می‌رفت، و این موضوع خود خلاف گفته قرآن مجید است که می‌فرماید: « إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ » [34] (ما قرآن را نازل کردیم و خودمان نگهدار آن می‌باشیم)

14. و نیز پیغمبر(ص) فرموده: لاتَزالُ طائِفَةٌ مِنس اُمَّتی ظاهِرِیْنَ عَلَی الحقّ الحدیث [35] (همیشه طایفه‌ای از امت من بر حق هستند) و حدیث: لاتجتمع امتی علی الضلال . معروف و مشهور است.

15. و باز از آن حضرت نقل است:

اِفْتَرَقتِ الْیَهُودُ عَلی اِحْدی وَ سَبْعینَ فِرْقةٍ فَواحِدَةٌ فِی الْجَنَّةِ وَ سَبْعُونَ فِی النّارِ وَافْتَرَقْتِ النَّصاری عَلی ثِنَتَیْنِ وَ سَبْعینَ فِرْقَةً فَاِحْدی وَ سَبْعُونَ فِی النّارِ وَ واحِدَةُ فِی الْجَنَّةِ وَ الّذی نَفْسُ مُحمَّدٍ بِیَدِهِ لَتَفْتِرَقَنَّ اُمّتی عَلی ثَلاثِ وَ سَبْعینَ فَرِقَة فَواحِدَةُ فِی الجَنَّةِ وَ ثِنتانْ وَ سَبْعُونَ فِی النّارِ. [36]

16. صحیح مسلم جلد 3، صفحه 1523 می‌نویسد:

عن ثویان قالَ قالَ رَسُولَ اللهِ(ص) لاتَزالُ طائِفَةٌ مِنْ اُمَّتی ظاهِرینَ عَلی الحَقِّ لایَضُرُهمْ مَنْ خَذَلَهُمْ حتی یَأتِی اَمْرَاللهِ وَ هُمْ کذلکَ.

آقای نصرت‌آبادی: این احادیث بالا صراحتاً می‌گویند که جمیع امت گمراه نمی‌شوند، بلکه دسته‌ای از آنان همواره پیروی حق و اهل نجات هستند.

از مجموع گفتارهای بالا به این نتیجه می‌رسیم که مقصود پیغمبر(ص) از ضلالت امت همان ضلالت فی الجمله است: یعنی قسمتی از امت خواهی ناخواه گرفتار ضلالت و مبتلا به گمراهی خواهند شد، چنانکه همه ما عیناً مشاهده می‌کنیم و می‌بینیم که گفتار پیغمبر(ص) (در این عصرهای اخیر) تحقق پیدا کرده و مسلمانان جهان متفرق شده‌اند و مذاهب گوناگونی برای خود اختیار کرده‌اند، و بنا به فرموده آن حضرت(ص) به هفتاد و سه فرقه دسته‌بندی شده که هفتاد و دو فرقه آنان در هلاکت به سر می‌برند، و این خود جز ضلالت و گمراهی چیز دیگری نخواهد بود.

[34]. الحجر: 9.

[35]. کنزالعمال، جلد 1، صفحه 185، جلد 1، صفحه 160.

[36]. این حدیث با ترجمه و مدرکش ذیل شماره حدیث ـ6ـ بیان شده مراجعه نمایید.