صفحه اصلی   ارتباط با ما

Top of Box
Login ورود کاربران
کلمه کاربری

رمز عبور


Bottom of Box
Top of Box
Statistics آمار بازدیدکنندگان کاربران آنلاین : 37
بازدید های امروز : 31,906
بازدید های دیروز : 36,120
کل بازدید ها : 42,950,060
بازدید از این صفحه : 5270
پر بازدید ترین روز : 1392/2/23
بیشترین بازدید : 101023
بیشترین کاربر آنلاین : 623
Bottom of Box
Top of Box
با قرار دادن لینـک و لـوگـوی ما در وب سـایت یا وبـلاگتان جـهت معرفی و تـشویق بـازدیـدکنندگان به بازدید از این سایت از اجـر معنوی آن بهره مند شوید
Logo of Monazere.ir
Bottom of Box
برای اضافه کردن این صفحه به لیست , ابتدا باید با کلمه کاربری و رمز عبور خود وارد سایت شوید

برنامه نویسی اختصاصی
هاست 50 مگابایت
یک دامنه ir
ریسپانسیو
قابلیت ارتقا


با دشمنِ صلح‌جو آشتی کن ولی از مکر او غافل مشو

قسمت بیست و پنجم از «و لاتدفعنّ» تا «و لا آخرتک» .

امام علیه السلام در این قسمت از کلامش درباره صلح کردن با دشمنِ جنگنده دستورهایی به مالک می‌دهند:

1. (ای مالک) هرگاه دشمن درخواست صلح نمود که رضا و خوشنودی خداوند در آن بود البته از آن سرپیچی مکن، زیر اولاً در این آشتی آسایش لشکریانت است، ثانیاً از اندوه و غم‌هایی راحت هستی و ثالثاً برای شهرهایت امنیّت و آسودگی خواهد بود (چنان‌که در کتاب کریم است: «وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» الانفال: 61). لیکن بعد از همه این توصفات، نبایستی از کید دشمن و از مکر آن ایمن شد، بلکه باید همواره در حذر و ترس بود، به جهت آن‌که بسا می‌شود که دشمن نزدیک شده و دعوت به صلح می‌کند تا طرف مقابل خود را غافل گیر کند و ناگهان بر او بتازد، پس لازم است که انسان احتیاط را از دست ندهد و به حسن ظنّ و نیکو گمانی خویش عمل نکند. – دشمن نتوان حقیر و بیچاره شمرد –

2. (ای مالک) هرگاه با دشمنت عهد و پیمانی بستی و لباس امان و آسودگی بر او پوشاندی، البته به این پیمانت وفادار باش و پناهی را که به او داده‌ای رعایت کن و خود را در مقابل این پیمانی که بسته‌ای سپر قرار بده و در برابر ناملایماتش ایستادگی نما، زیرا چیزی از واجبات خداوند در اجتماع مردم نیست که آن را بزرگ بدانند، مگر همین وفای به عهد و پیمان، با آن اختلاف آراء و پراکندگی اندیشه‌هایی که در میانشان وجود دارد، و نیز مشرکین هم پیش از مسلمانان وفا کردن به عهد را در بین خودشان لازم می‌دانستند، به جهت آن‌که وبال و بد عاقبتی پیمان شکنی را دریافته و زیان آن را دیده بودند.

3. (ای مالک) امانی را که به دشمن خود داده‌ای در آن خیانت نکن، و این پیمانت را مشکن و دشن خود را فریب مده، زیرا پیمان‌شکنی جرأت بر خداوند است و کسی بر خدا جرأت نمی‌کند مگر آن‌که نادان و بدبخت باشد، و خداوند به رحمت خود پیمان را وسیله امنیّت و آسایش بین بندگانش قرار داده و آن را حریمی نموده است که در استواری آن زیست کنند و در پناه آن بروند پس خیانت کردن و فریب دادن و تباه کاری نمودن در پیمان روا نمی‌باشد.

4. (ای مالک) بعد از آن‌که عهد و پیمان برقرار شد، گفتار دو پهلو و توریه کردن جایز نیست و نیز دشواری‌هایی که در ضمن پیمان پیش می‌آید نبایستی بدون حق آن را بشکنی، زیرا صبر کردن درباره دشواری‌هایی که امید آسایش در آن‌ها می‌باشد و هم‌چنین امید پاداش نیکویی آن را داری، بهتر است از این‌که حیله و مکری به کار بری که از عاقبت آن بترسی و مورد بازخواست خدا واقع شوی، و نتوانی در دنیا و آخرت درخواست بخشش آن را بنمایی.