ابلاغ رسالت با اعلام ولایت متّحدند

بابویهی: آقای نصرت‌آبادی و آقای نوبختی توجّه داشته باشید: کسانی که اهل سیر و تاریخ هستند و به مبانی اسلام آشنایی دارند و دانشمندانی که به سیرت و رَوِش رسول الله(ص) درباره تأسیس و تشریع دین و تنظیم اصول و فروع آن مطّلعند، به طور واضح مانند روز روشن می‌دانند که پیغمبر(ص) همواره موضوع وصایت و خلافت را در درجه اعلای از اهمیّت و ارج قرار داده و آن را در رأس مسائل دینیّه پایه‌گذاری نموده و در تمام مدّت بعثت خود از ابتداء تا اختتامش این امر خطیر را از دیدگاه خویش برکنار نکرده و در جمیع محافل و مجالس و در همه مجامع عمومی و خصوصی وصیّ خود را که علی بن ابیطالب(ع) باشد به تمام طبقات مسلمین معرفی کرده است.

به گفتار بالا اضافه می‌کنم: اگر می‌خواهید بیش‌تر به شرافت و ارجمندی این موضوع پی ببرید بدانید:

اولین مرحله دعوت به اسلام با اعلام وصایت امیر المؤمنین(ع) زماناً و مکاناً متّحد بوده‌اند، یعنی رسالت پیامبر اکرم(ص) و خلافت و امامت علی بن ابیطالب(ع) هم‌دوش و قرین یک‌دیگر و در یک عصر ظهور و بروز نموده.

به عبارت دیگر بگویم: همان روزی که پیغمبر(ص) نبوت خود را اظهار کرد، همان روز خلافت پسر عمویش را ابلاغ نمود و در همان مکانی که رسالت خویش را به عشیره‌اش اطلاع داد در همان جا وصیّش را به آن مردم معرفی کرد.

یعنی هنگامی که این آیه شریفه: «وَأَنذِرْ عَشِیرَتَكَ الاَْقْرَبِینَ» الشعراء: 214. «و بترسان خویشان نزدیکت را» بر حضرتش نازل گردید و در حدود چهل نفر از اقارب خود را در خانه عمویش ابوطالب احضار نمود و رسالت خویش و وصایت علی(ع) را به آنان اعلام کرد به شرحی که ذیلا می‌خوانید.