ریختن خون ناحق سب زوال حکومت و کوتاهی عمر حکّام می‌شود

قسمت بیست و ششم از «ایّاک و الدّماء» تا «المقتول حقهم» .

امام علیه السلام در این قسمت از کلامش مالک را از خونریزی تهدید می‌کنید به این بیان:

ای مالک بترس از ریختن خون ناحق زیرا هیچ گناهی مانند خونریزی اثرهای بد و دنباله‌های سویی ندارد، چون این موضوع بیش‌تر از هر معصیتی باعث عذاب و کیفر می‌گردد، و مکافات آن از هر گناهی بزرگ‌تر است، و از تمام اعمال ناشایسته‌ای که نعمت را از دست انسان می‌گیرد این خون‌ریزی مؤثّرتر می‌باشد، و آن‌چه زودتر عُمر شخص را کوتاه می‌کند همین ریختن خون ناحقّست.

(ای مالک) اولین چیزی که خداوند در روز قیامت از بندگانش بازخواست می‌کند درباره خونهاییست که ریخته‌اند.

(ای مالک) به توسط ریختن خون و کشتن این و آن پایه حکومت خویش را محکم و استوار مکن، زیرا برعکس پندارهای دیگران (چنان‌که جهان روز برای تأیید و تحکیم بنای سلطنت خود همین راه‌ها را می پیمایند) ریختن خون‌های ناحق پایه پادشاهی را سست‌تر و ضعیف‌تر می‌کند بلکه هر چه زودتر آن را از بین می‌برد و به خاندان دیگر انتقال می‌دهد.

(ای مالک) اگر از روی عمد کسی را به ناحق بکشی، هیچ عذری نزد خداوند و در نزد من نداری و جز آن‌که قصاص شوی و کشته گردی راه دیگری ندارد، و اگر قتل خطایی از تو سر بزند و کسی را اشتباهاً بکشی (مثل آن‌که در اثر شکنجه با تازیانه و یا شمشیر و یا به توسط مشت زدن قتلی واقع شود). بایستی خون‌بها «دیه» او را به اولیاء و صاحبان خون بدهی، و نبایستی گردنکشی حکومت ترا از اداء کردن این خون‌بها مانع شود. – احکام قصاص و دیه در کتاب‌های فقهی و رساله‌های عملیه مشروحاً بیان شده است طالبین به آن‌ها مراجعه کنند -.